بوی خوش می‌تواند "رویاپرداز" باشد، داستان و افسانه بگوید. گاه هم می‌تواند یادآور چشم‌دیده‌های گذشته باشد و آن‌ها را تداعی و بازسازی کند، آن‌هم به زبانی که شعر و نثر قادر به آن نیست.
سه عطر جدید برند «Chanel» سه رایحه رویایی، و خاطره‌پرداز سه سفر "گابریل شنل۱" در سه سال مختلف به سه شهر اروپایی است؛ شهرهایی رمانتیک در ساحل دریا و اقیانوس که برای خانم شنل الهام‌بخش بسیاری از طراحی‌هایش بود و موفقیت‌های چشمگیری برای او به همراه داشت:
PARIS-DEAUVILLE: با عطر پرتقال، ترنج، لیمو؛ و با بوی خوش ریحان و پچولی (نعنا هندی)
گابریل شنل در سال ۱۹۱۳، سه سال بعد از افتتاح برند شنل در پاریس، به دوویل شهری "میان زمین و دریا" در شمال غربی فرانسه سفر کرد.
پیش از آن، کلاه‌های زنانه برند شنل طرفداران پروپاقرصی پیدا کرده بود، و حالا گابریل شنل به جایی می‌رفت که مد راهراه، مد محبوب مردان بود. در همین شهر و در همین زمان بود که طراحی‌های ساده و کلاسیک شنل شکل گرفت و جایگزین مد راهراه که متاثر از لباس دریانوردان بود، شد.
PARIS-BIARRITZ: با اسانس نارنگی، ترنج، گریپ فورت؛ و با عطر گل موگه (زنبق دره) و پچولی
مقصد خانم شنل دو سال بعد، یعنی در سال ۱۹۱۵، شهر بیاینز و هدف او عرضه لباس‌های سفارشی و دست‌دوز (اوت کوتور) بود. موقعیت جغرافیایی و توریستی بیاینز- که به شهر ورزش‌های آبی مشهور است- موفقیت چشمگیری برای این طراح برجسته قرن بیستم به همراه داشت و نام شهر بیاینز به عنوان اولین خانه لباس‌های فاخر و گران‌قیمت شنل در تاریخ این برند ثبت شد.
PARIS-VENISE: با عطر پرتقال، ترنج، لیمو، و بوی خوش تونکا، وانیل، روغن نرولی و یلنگ یلنگ
در سال ۱۹۲۰ گابریل شنل به ونیز، شهر شگفتی‌ها و تضادها، در میان آب‌های دریای آدریاتیک- رفت. در همانجا بود که با "سرگئی دیاگیلف۲"، بنیانگذار باله روسی آشنا و طراح لباس‌های باله او شد. این آشنایی، و همچنین شاهکارهای هنری و معماری دوره باروک در ونیز تاثیر زیادی بر زندگی حرفه‌ای و سبک طراحی گابریل شنل داشت.
1. Gabrielle Chanel
2. Serge Diaghilev
